İlk Keltler, günümüz Türkiye’sinden doğu ve orta Avrupa’ya, batıya ve kuzeye İspanya, Portekiz, Fransa, Belçika, İngiltere ve İrlanda’nın çoğuna uzanan muazzam bir bölgede yaşıyorlardı. Bu geniş yayılma, çeşitli bölgelerde yaşayan Keltlerin dininde bir fark yarattı. Keltler, kadın ve erkek çeşitli tanrılara tapıyordu. Bu tanrılardan bazıları evrenle (güneş, ay, yıldızlar), bazıları doğayla (tepeler, nehirler, kuyular, göller, ağaçlar ve dağlar) ve diğerleri de bilgelik, beceri ve şifa gibi kültürel yönlere sahipti.

İlk Keltler bazı ağaçların kutsal olduğuna inanırdı. Eburonian kabilesinin ismi bunun en büyük kanıtıdır. Eburonian, porsuk ağacı ile ilgili bir terimdir. Romalı yazarlar, Keltlerin insan kurban ettiğini yazsalar da, bunu sadece bazı söylentiler desteklemektedir. Bu nedenle günümüz tarihçileri, Kelt dininde çok nadir insan kurban edildiğini varsaymaktadır. Kelt uygarlığında savaşçı kültü de vardı.  Keltler, bu külte göre düşmanlarının kafalarını keserlerdi. Ayrıca Keltler, bir tür ahiret inanışına da sahipti. Ölülerini silahlar ve değerli eşyalar ile birlikte gömerlerdi. Bunun dışında ölüleri gömmeden önce kafalarını kesip kafataslarını kırarlardı. Canice görülen bu eylemin hayaletin çıkıp dolaşmasını önlemek için olduğu tahmin edilmekte.

Druidler, Keltler için mitolojik ve dini gelenekleri uygulayan bir tür rahip-kahin sınıfıdır. Çoğunlukla verasete dayalıdır ve aile büyüğünden küçüğüne geçmektedir. Druidler, büyük oranda büyü, kurban ve kehanetle uğraşmış olan Hindistan’daki Brahmin kastı veya İran’daki magiye benzetilir. 


Druidler genellikle meşe ağacı ile ilişkilendirilmiştir. Bununla birlikte halusinojenik karışımlar ve ilaçlar hazırlamak için sürekli ökse otu kullandıkları düşünülmektedir.