İstanbul 1453 yılında fethedildikten sonra devletin yönetim merkezi buraya taşındı ve sultanlar dört asrı aşkın bir süre burada yaşamaya devam etti. Osmanlı devleti, I.Dünya Savaşı zamanında yıkıldığında (1301 - 1922) altı yüz yıldan fazla ayakta kalmayı başarmıştı.

Osmanlı'nın en güçlü zamanında Avrupa, Orta Doğu ve Kuzey Afrika'ya yayılmış; Mısır, Bulgaristan, Romanya, Yunanistan, Macaristan, Makedonya Filistin, Ürdün, Suriye ve Lübnan'ı yönetmekteydi. Cezayir'in güneyinden Tuna Nehri'ne kadar uzanıyordu.

Padişahlardan küresel anlamda en çok bilineni, Kanuni Sultan Süleyman, 1520 - 1566 yılları arasında hüküm sürdü. Bu yıllar Osmanlı İmparatorluğunun Altın Çağı olarak bilinir. Devlet ve emrindeki ordular öyle güçlüydü ki İran, Avusturya ve Rusya topraklarını fethetme girişimlerine başlamışlardı.

1571'den sonra, Osmanlı donanması Papa'nın önderliğinde Avrupalı güçler tarafından ele geçirildiğinde Türkler için tarihin akışı değişmeye başladı. Bu olaydan sonra Avrupa'daki etkileri azaldı, her yapılan sefer başarısızlıkla sonuçlandı ve İmparatorluk yüzlerce yıl sürecek bir gerileme dönemine girdi.