Şerbetçi Otu
Latince adı ‘Humulus lupulus’ olan şerbetçiotu, kendirgiller familyasındandır. Anavatanı Avrasya ve Kuzey Amerika’dır. Ülkemizde 1965 yılından beri yetiştirilir. Özellikle Bilecik Pazaryeri ve Bursa Havalisini içine alan geniş bir alana yayılmıştır. Temmuz ve Eylül aylarında yeşilimsi beyaz çiçekler açan, çokyıllık otsu bir bitkidir.
Şerbetçiotu meyvesi kozalağa benzerliğiyle dikkat çeker. Koni biçiminde, sarımsı yeşil ya da sarımsı esmer renktedir. Yol kenarlarında, çalılıkların ve ağaçların gölgesinde yetişir. Bazı yörelerde Bira çiçeği, Maya otu, Ömer otu isimleriyle de bilinir.
Ortaçağın başlarından beri Bohemya’da üstün bir gelişim göstererek büyük alanlara yayılan şerbetçiotu, XIV. Yüzyılda Bohemya kralı IV. Charles bitkinin fidelerinin dış ülkelere ihracını ölüm cezası tehdidi ile yasaklamıştır. Halkın geçim kaynağı olan fideler bazı çiftçilerin göçüyle gizlice Yugoslavya, Polonya, Ukrayna ve ABD gibi ülkelere götürülmüş ve böylece dünyanın birçok noktasına yayılmıştır. Bin yıldan fazla bir süredir Bohemyalı köylüler tarafından yetiştirilen şerbetçiotu bugün hem kalitesi hem de kendine has özellikleriyle haklı bir üne ulaşmıştır.
Şerbetçiotu bitkisinden; şerbetçiotu çayı, şerbetçiotu ekstresi, şerbetçiotu sabunu ve kremi üretilir. Ayrıca içeriğindeki tanen, rezin ve uçucu yağların zenginliğiyle çok çeşitli ilaçların muhteviyatına girmiştir. Bira üretiminde kullanılır.
Halk arasında şerbetçiotu çayı içmenin iştah açmaya, idrar arttırmaya, ateş düşürmeye, psikolojik hastalıklara, uykusuzluğa iyi geldiğine inanılır.
Uygun şartlarda kurutulan şerbetçiotu, ağzı kapalı bir cam bir kavanozda loş, serin ve kuru bir ortamda saklanıldığında ömrü 1 yıldır.
Latince adı ‘Humulus lupulus’ olan şerbetçiotu, kendirgiller familyasındandır. Anavatanı Avrasya ve Kuzey Amerika’dır. Ülkemizde 1965 yılından beri yetiştirilir. Özellikle Bilecik Pazaryeri ve Bursa Havalisini içine alan geniş bir alana yayılmıştır. Temmuz ve Eylül aylarında yeşilimsi beyaz çiçekler açan, çokyıllık otsu bir bitkidir.
Şerbetçiotu meyvesi kozalağa benzerliğiyle dikkat çeker. Koni biçiminde, sarımsı yeşil ya da sarımsı esmer renktedir. Yol kenarlarında, çalılıkların ve ağaçların gölgesinde yetişir. Bazı yörelerde Bira çiçeği, Maya otu, Ömer otu isimleriyle de bilinir.
Ortaçağın başlarından beri Bohemya’da üstün bir gelişim göstererek büyük alanlara yayılan şerbetçiotu, XIV. Yüzyılda Bohemya kralı IV. Charles bitkinin fidelerinin dış ülkelere ihracını ölüm cezası tehdidi ile yasaklamıştır. Halkın geçim kaynağı olan fideler bazı çiftçilerin göçüyle gizlice Yugoslavya, Polonya, Ukrayna ve ABD gibi ülkelere götürülmüş ve böylece dünyanın birçok noktasına yayılmıştır. Bin yıldan fazla bir süredir Bohemyalı köylüler tarafından yetiştirilen şerbetçiotu bugün hem kalitesi hem de kendine has özellikleriyle haklı bir üne ulaşmıştır.
Şerbetçiotu bitkisinden; şerbetçiotu çayı, şerbetçiotu ekstresi, şerbetçiotu sabunu ve kremi üretilir. Ayrıca içeriğindeki tanen, rezin ve uçucu yağların zenginliğiyle çok çeşitli ilaçların muhteviyatına girmiştir. Bira üretiminde kullanılır.
Halk arasında şerbetçiotu çayı içmenin iştah açmaya, idrar arttırmaya, ateş düşürmeye, psikolojik hastalıklara, uykusuzluğa iyi geldiğine inanılır.
Uygun şartlarda kurutulan şerbetçiotu, ağzı kapalı bir cam bir kavanozda loş, serin ve kuru bir ortamda saklanıldığında ömrü 1 yıldır.
