Hristiyanlığın Ortaya Çıkışı
Hristiyanlığın nasıl ortaya çıktığını açıklamadan önce, Pavlus'un kim olduğunu tanımlamak gerekir. Tarsus'da doğmuştur. Pavlus’un yaşadığı zamanda Tarsus Roma’nın Suriye Kilikyası'nın (Ermeni Krallığı'nın) başkentiydi. Roma’nın vergilerinden muaf olan, zengin, ayrıcalıklı ve okullarıyla ün salmış bir kentti. Pavlus, diğer adıyla Saul Yahudi bir din adamıydı. Önceleri Hristiyanlara eziyet edip, Yahudiliği yaymaya çalışmış, daha sonra İsa'dan etkilenmiş ve on iki havariye katılmıştır. Zamanın en büyük ilâhiyatçısı olarak tanımlanan Pavlus Hristiyanlığın kurucusudur. Modern bilginlere göre, günümüz Hristiyanlığı, İsa'nın getirdiği nizamdan çok, Pavlus'un yorumlarından ibarettir. Hatta denilebilir ki, sonraki yüzyıllarda insanlar dini inançlarını İncillerden çok, onun yorumlarına dayandırdılar. Pavlus'un telkinleri, Allah'ı değil, İsa Mesih'i ağırlık merkezi olarak almıştır. Ona göre İsa, sâdece bir insan değil, Tanrı'nın kudretiyle diriltilen bir kimse idi. Buna göre teslis (Baba, Oğul ve Kutsal Ruh) inancını da Hristiyanlığa sokan kişidir.
Özetle, İsa Hristiyanlık dinini net bir şekilde kurmamıştır. Ölümünün ardından öğretilerinden etkilenenler (on iki havarisinden biri olan) Aziz Petrus’ün ruhani yönetiminde (Filistin) Galile’de bir araya geldiler. Fakat bu topluluk Roma otoriteleri tarafından Antakya’ya sürüldü. Antakyalı putperestler İsa’nın öğretilerini benimseyen bu topluluğa Hristiyan (Mesih'e bağlı) adını verdiler ve bu adlandırma sürüp gitti. Museviliğin reformu olarak başlayan hareket daha sonra Hristiyanlık adı altında yeni bir dine dönüşmüştür. Bu yeni dinin oluşumunda en büyük rolü Aziz Pavlus ve Petrus almıştır. Kudüs Yahudileri ve Romalılar bu yeni dinin yayılmaması için ellerinden geleni yaptılar ama çağın içinde bulunduğu bunalım ve karışıklık bu yeni dinin benimsenmesi ve yayılmasını kolaylaştırdı. Dolayısıyla engellemeler hiçbir işe yaramadı. Yahudiler arasında birçok kişi din değiştirdi. Bunun iki nedeni vardı aslında: Biri Yahudiliğin zorunlu olarak yapılan ayin ve ibadetlerine karşı, Hristiyanlığın sadeliği ve insanların özgür iradelerine bırakılmış olması, bir diğer sebep de ekonomik güçlükler ve insanlar arasında eşitsizliğe karşın, halkın aradığı adaleti Hıristiyanlık’ta bulacağına inanmasıydı. Hristiyanlık zamanla Roma İmparatorluğu içinde de benimsendi. İspanya, Afrika, Yunanistan, Makedonya ve Balkan devletlerini içine alan bir yayılma ile dünyada en çok benimsenmiş din haline geldi.
Aziz Pavlus’un ölümünden yüzyıl sonra Hristiyanlığın kutsal yazıları bir kitapta toplandı ve böylece İncil meydana gelmiş oldu. İncil İsa'nın dört havarisi (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna) tarafından kaleme alınmıştır. İsa’nın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatır.
Hristiyanlığın kutsal kitabı Eski Ahit ve Yeni Ahit olmak üzere iki kitaptan oluşur. Eski Ahit Tora (Tevrat) ve Zebur'u içine alır. Yeni Ahit’in ilk dört bölümü İncil’dir. Sonraki bölümlerin çoğu İsa’nın öğrencilerinin (elçilerinin) kiliselere yazdığı mektuplardan oluşur. Sonraki yüzyıllarda bu dört İncilden başka İnciller de yazılmıştır. Hristiyan din adamlarınca kabul edilen dört İncil'e (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna) "kanonik İnciller" denir. Bu dört İncil'in dışında kalan İncillere ise "apokrif İnciller" denir. Burada hangi İncil'in kanonik (dört havari tarafından yazıldığı), hangi İncil'in apokrif (başkaları tarafından yazıldığı) olduğu meselesi ortaya çıkmıştır. Başka bir deyişle, İnciller ayırt edilememiştir. Bu yüzden M.S. 397 yılında bir kurul tarafından tüm İnciller incelenmiş ve birbirine benzeyen dört İncil üzerinde görüş birliğine varmışlardır. Matta, Markos ve Luka'nınkiler, gerek verdikleri bilgi, gerekse üslup açısından birbirini andırır. Bunlara "Sinoptik İnciller" denir. Yuhanna'nın İncil'i, bu üç İncil'den biraz farklıdır.
Hristiyanlar için insanlığın temel sorunu günahtır. Günahkâr insan kutsal Tanrı ile ilişki kuramaz. Günah insana ölüm getirir ve herkes bu ölümü hak etmektedir. Dünyada yaşamış tek günahsız kişi olan İsa ise insanların günahlarını bağışlatan bir kurban olarak çarmıhta ölmüştür. Tanrı bu kurbanı kabul ederek, İsa'yı ölümden diriltmiştir. Eğer bir insan İsa'nın ölümü ve dirilişine ve bu gerçeklerin onun yaşamındaki etkilerine iman ederse (güvenirse) günahlarından ve sonuçlarından kurtulacaktır. İsa'nın ölümü günahları bağışlatan bir kefaret niteliğindedir.
İncil’e göre, İsa insanoğlunun Adem'den gelen ilk günahını ortadan kaldıracak tek Kurtarıcıdır (Mesihtir). İsa'dan sonra birçok sahte peygamberin olacağı konusunda uyarılar mevcuttur. Bu yüzden Hristiyanlar Hz. Muhammed'e ve İslam dinine inanmazlar.
Öte yandan Müslümanlar Barnabas İncil'ine göre yorum yapıp, Muhammed'in İncil'de müjdelendiğini iddia ederler.
Hristiyanlar İsa'nın ölümüyle ilgili Yahudileri sorumlu tutarlar. Yahudiler İsa'ya zulüm ettikleri için çok büyük günah işlemişlerdir. Bu yüzden ülkelerini kaybettiler ve ülke ülke gezmeye mahkum edilmişlerdir. Tarih sahnesinde Hristiyanlar sayısız Yahudi’ye işkence etti ve katletti. Papalar 19. yüzyılın sonlarına dek Yahudileri aşağılayıcı fermanları üretmeyi sürdürdüler. 1994’te Papa Yahudilerin İsa’nın ölümünden sorumlu oldukları fikrinin yanlışlığını içeren bir mesaj yayınladı. Bununla beraber günümüzde tüm Hıristiyan ülkelerde hala antisemitik (Yahudi karşıtlığı) tutumlar devam etmektedir.
Hristiyanlığın kutsal günü Pazar'dır.
Hristiyanlığın nasıl ortaya çıktığını açıklamadan önce, Pavlus'un kim olduğunu tanımlamak gerekir. Tarsus'da doğmuştur. Pavlus’un yaşadığı zamanda Tarsus Roma’nın Suriye Kilikyası'nın (Ermeni Krallığı'nın) başkentiydi. Roma’nın vergilerinden muaf olan, zengin, ayrıcalıklı ve okullarıyla ün salmış bir kentti. Pavlus, diğer adıyla Saul Yahudi bir din adamıydı. Önceleri Hristiyanlara eziyet edip, Yahudiliği yaymaya çalışmış, daha sonra İsa'dan etkilenmiş ve on iki havariye katılmıştır. Zamanın en büyük ilâhiyatçısı olarak tanımlanan Pavlus Hristiyanlığın kurucusudur. Modern bilginlere göre, günümüz Hristiyanlığı, İsa'nın getirdiği nizamdan çok, Pavlus'un yorumlarından ibarettir. Hatta denilebilir ki, sonraki yüzyıllarda insanlar dini inançlarını İncillerden çok, onun yorumlarına dayandırdılar. Pavlus'un telkinleri, Allah'ı değil, İsa Mesih'i ağırlık merkezi olarak almıştır. Ona göre İsa, sâdece bir insan değil, Tanrı'nın kudretiyle diriltilen bir kimse idi. Buna göre teslis (Baba, Oğul ve Kutsal Ruh) inancını da Hristiyanlığa sokan kişidir.
Özetle, İsa Hristiyanlık dinini net bir şekilde kurmamıştır. Ölümünün ardından öğretilerinden etkilenenler (on iki havarisinden biri olan) Aziz Petrus’ün ruhani yönetiminde (Filistin) Galile’de bir araya geldiler. Fakat bu topluluk Roma otoriteleri tarafından Antakya’ya sürüldü. Antakyalı putperestler İsa’nın öğretilerini benimseyen bu topluluğa Hristiyan (Mesih'e bağlı) adını verdiler ve bu adlandırma sürüp gitti. Museviliğin reformu olarak başlayan hareket daha sonra Hristiyanlık adı altında yeni bir dine dönüşmüştür. Bu yeni dinin oluşumunda en büyük rolü Aziz Pavlus ve Petrus almıştır. Kudüs Yahudileri ve Romalılar bu yeni dinin yayılmaması için ellerinden geleni yaptılar ama çağın içinde bulunduğu bunalım ve karışıklık bu yeni dinin benimsenmesi ve yayılmasını kolaylaştırdı. Dolayısıyla engellemeler hiçbir işe yaramadı. Yahudiler arasında birçok kişi din değiştirdi. Bunun iki nedeni vardı aslında: Biri Yahudiliğin zorunlu olarak yapılan ayin ve ibadetlerine karşı, Hristiyanlığın sadeliği ve insanların özgür iradelerine bırakılmış olması, bir diğer sebep de ekonomik güçlükler ve insanlar arasında eşitsizliğe karşın, halkın aradığı adaleti Hıristiyanlık’ta bulacağına inanmasıydı. Hristiyanlık zamanla Roma İmparatorluğu içinde de benimsendi. İspanya, Afrika, Yunanistan, Makedonya ve Balkan devletlerini içine alan bir yayılma ile dünyada en çok benimsenmiş din haline geldi.
Aziz Pavlus’un ölümünden yüzyıl sonra Hristiyanlığın kutsal yazıları bir kitapta toplandı ve böylece İncil meydana gelmiş oldu. İncil İsa'nın dört havarisi (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna) tarafından kaleme alınmıştır. İsa’nın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatır.
Hristiyanlığın kutsal kitabı Eski Ahit ve Yeni Ahit olmak üzere iki kitaptan oluşur. Eski Ahit Tora (Tevrat) ve Zebur'u içine alır. Yeni Ahit’in ilk dört bölümü İncil’dir. Sonraki bölümlerin çoğu İsa’nın öğrencilerinin (elçilerinin) kiliselere yazdığı mektuplardan oluşur. Sonraki yüzyıllarda bu dört İncilden başka İnciller de yazılmıştır. Hristiyan din adamlarınca kabul edilen dört İncil'e (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna) "kanonik İnciller" denir. Bu dört İncil'in dışında kalan İncillere ise "apokrif İnciller" denir. Burada hangi İncil'in kanonik (dört havari tarafından yazıldığı), hangi İncil'in apokrif (başkaları tarafından yazıldığı) olduğu meselesi ortaya çıkmıştır. Başka bir deyişle, İnciller ayırt edilememiştir. Bu yüzden M.S. 397 yılında bir kurul tarafından tüm İnciller incelenmiş ve birbirine benzeyen dört İncil üzerinde görüş birliğine varmışlardır. Matta, Markos ve Luka'nınkiler, gerek verdikleri bilgi, gerekse üslup açısından birbirini andırır. Bunlara "Sinoptik İnciller" denir. Yuhanna'nın İncil'i, bu üç İncil'den biraz farklıdır.
Hristiyanlar için insanlığın temel sorunu günahtır. Günahkâr insan kutsal Tanrı ile ilişki kuramaz. Günah insana ölüm getirir ve herkes bu ölümü hak etmektedir. Dünyada yaşamış tek günahsız kişi olan İsa ise insanların günahlarını bağışlatan bir kurban olarak çarmıhta ölmüştür. Tanrı bu kurbanı kabul ederek, İsa'yı ölümden diriltmiştir. Eğer bir insan İsa'nın ölümü ve dirilişine ve bu gerçeklerin onun yaşamındaki etkilerine iman ederse (güvenirse) günahlarından ve sonuçlarından kurtulacaktır. İsa'nın ölümü günahları bağışlatan bir kefaret niteliğindedir.
İncil’e göre, İsa insanoğlunun Adem'den gelen ilk günahını ortadan kaldıracak tek Kurtarıcıdır (Mesihtir). İsa'dan sonra birçok sahte peygamberin olacağı konusunda uyarılar mevcuttur. Bu yüzden Hristiyanlar Hz. Muhammed'e ve İslam dinine inanmazlar.
Öte yandan Müslümanlar Barnabas İncil'ine göre yorum yapıp, Muhammed'in İncil'de müjdelendiğini iddia ederler.
Hristiyanlar İsa'nın ölümüyle ilgili Yahudileri sorumlu tutarlar. Yahudiler İsa'ya zulüm ettikleri için çok büyük günah işlemişlerdir. Bu yüzden ülkelerini kaybettiler ve ülke ülke gezmeye mahkum edilmişlerdir. Tarih sahnesinde Hristiyanlar sayısız Yahudi’ye işkence etti ve katletti. Papalar 19. yüzyılın sonlarına dek Yahudileri aşağılayıcı fermanları üretmeyi sürdürdüler. 1994’te Papa Yahudilerin İsa’nın ölümünden sorumlu oldukları fikrinin yanlışlığını içeren bir mesaj yayınladı. Bununla beraber günümüzde tüm Hıristiyan ülkelerde hala antisemitik (Yahudi karşıtlığı) tutumlar devam etmektedir.
Hristiyanlığın kutsal günü Pazar'dır.
Hz İsa kendi dinini açıklayamadı ama Pavlus bu görevi üstlendi bence bu anlatılan pavlus’un dinidir İsa as bana namaz zekat emredildi dedi bebekken hristiyanlıkta ikisi de yok islam en güzel değişmeyen dindir..
Tarihsel açıdan başarılı güzel bir çalışma olmuş.
