Güzelliğinin bahçesinde açan taze güller, süslemiş gülüşünü canım sevgilim.
Ne bileyim be sevgili. Öyle güzel baktın ki gözlerime, içimden ölmek geldi.
Ben istemem öyle iki günlük sevgili. Yüreğin varsa bir ömür sev beni.
Sonra gülüşün geldi aklıma. İyi ki seni sevmişim sevgilim.
Anılar üşüştü başıma dün gece. Sağ olsunlar, sabaha çıktım sevgili.
Sen aklıma gelince kendime gelemiyorum.
Gül yüzünün gülüşüne kurban olan bu can, canan için can olmuş, ey yar.
Sen benim; bugünüme şükür ve yarınıma ԁua еԁişim, azla yetinişim, çoğa göz ԁikmеyişimsin aşkım.
Ey sevgili! Güneşten önce, gülüşün aydınlatır bu gönül şehrimi.
Aynı şehirde sen varsın, ben varım ama biz yokuz sevgilim.
Sen yeter ki içinden de olsa seni seviyorum de! Kulaklarım çınlasa bile yeter sevgilim.
Ben istemem öyle iki günlük sevgili. Yüreğin varsa bir ömür sev beni.
Sen beni bir dağın eteğindeki gelincik kadar severken, ben seni o dağın doruğundaki kardelen kadar özlüyorum.
Kararsızım; uyuyup rüyanı mı görsem yoksa uyumayıp hayalin mi kursam sevgili?
Küfrüm tövbeme karışsın aklım fikrime. Öyle bir gel ki bana nefes nefese.
Ey Sevgili! Aşkına kanmaya muhtaç olan bir yürek bekler seni, yıldızlı akşamlarda.
Annesinden dayak yediğinde yine de anne diye ağlamaktır aşk ey sevgili.
Biliyor musun sevgili? En tatlı sakarlığın gözlerime takılıp kalbime düşmendi.
Kendime gelemiyorum, sana gelsem olur mu?
Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim.
Yüreğini yasla bana sevgili, bir ömür birbirimize yük olalım.
Açık çay içerdi hep. Demli olunca bardağın karşısından beni göremediği için.
Sen yokken, birkaç defa daha sevdim seni. Helal et!
Aradığı zaman uyuyormuş gibi rol yaptıklarımız var. Bir de uyurken aradığında ‘uyumuyordum konuşabiliriz’ dediklerimiz.
Üşüdüysen söyle sevgilim, seni bir kat daha seveyim.
Sevgili olmak, dost olmaktır. Dert ortağı olmak, birlikte gülmek, birlikte ağlamaktır. Yani sevgili olmak, tek hayatı iki kişi yaşamaktır.
Öyle büyükmüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz.
Gitmekle gitmek olmazmış. Gönlün kalır, aklın kalır anıların kalır. Cemal Süreya
Sen benim tellerime hangi notayı isteyerek vuruyorsan, beni makamdan inliyorum sevgilim.
Özledim diyorsun mektubunda. Sadece kuru bir özledim mi yazdı yanık yüreğin.
Ey canımın sahibi Yar! Sen benimle olduktan sonra kaybettiklerimin ne önemi var. Mevlana
Dışarısı soğuk ve daha soğuk olacak. Ben ise soğuğun tam ortasında senin için yanan yüreğimle şarkılar söyleyeceğim bu güzel günün akşamında.
Bana kalbimdesin deme sevgili. Kalabalık yerlerde sıkıntı basıyor beni.
Ay ışığı gibi girdin yüreğime, hiç yabancı değilsin, kırk yıllık sevgilim gibi.
Dünyada iki renk gül olsun, biri kırmızı diğeri beyaz. Sen beni unutursan kırmızılar solsun, ben seni unutursam beyazlar kefenim olsun.
Zaman sen olmayınca geçmiyor, sen olunca da yetmiyor sevgili.
Dışarıya yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen. Ne yapıyorsunuz üçünüz burada.
Sen benim tellerime hangi noktayı isteyerek vuruyorsan, ben o makamdan inliyorum sevgilim.
Sen, hayalini kurup, sonunda bulduğum o hayallerimdeki adam değilsin. Sen karşıma çıkıp, bana aşkı hayal ettiren ilk sevgilisin.
İçimden bir şiir yazmak geldi, yazıyorum çünkü seviyorum, seviyorum çünkü hissediyorum, hissediyorum çünkü yaşıyorum, yaşıyorum çünkü seninleyim.
Ey yar seninle ölmeye geldim, yağmursan ıslanmaya, ateşsen yanmaya.
Birinin gözlerine bakmak, onun rüyalarına girmeyi göze almak demektir. Sevmeye kabiliyetin yoksa o gözlere bakmayacaksın.
Deli bir viraneyim sokaklarında, ömrümü adamışım ismine. Ya benim olacaksın, ya da ben kendimden vazgeçeceğim bu sonbahar akşamında.
Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak. Can Yücel
Mecnun’un aşkı benim aşkım yanında hiçbir şeydir. Aşkımın ateşi bugün volkanlarla güneş ile yarışır çünkü sana olan sevgim kadar sıcak bir şey bu kainatta yok.
Ne bileyim be sevgili. Öyle güzel baktın ki gözlerime, içimden ölmek geldi.
Ben istemem öyle iki günlük sevgili. Yüreğin varsa bir ömür sev beni.
Sonra gülüşün geldi aklıma. İyi ki seni sevmişim sevgilim.
Anılar üşüştü başıma dün gece. Sağ olsunlar, sabaha çıktım sevgili.
Sen aklıma gelince kendime gelemiyorum.
Gül yüzünün gülüşüne kurban olan bu can, canan için can olmuş, ey yar.
Sen benim; bugünüme şükür ve yarınıma ԁua еԁişim, azla yetinişim, çoğa göz ԁikmеyişimsin aşkım.
Ey sevgili! Güneşten önce, gülüşün aydınlatır bu gönül şehrimi.
Aynı şehirde sen varsın, ben varım ama biz yokuz sevgilim.
Sen yeter ki içinden de olsa seni seviyorum de! Kulaklarım çınlasa bile yeter sevgilim.
Ben istemem öyle iki günlük sevgili. Yüreğin varsa bir ömür sev beni.
Sen beni bir dağın eteğindeki gelincik kadar severken, ben seni o dağın doruğundaki kardelen kadar özlüyorum.
Kararsızım; uyuyup rüyanı mı görsem yoksa uyumayıp hayalin mi kursam sevgili?
Küfrüm tövbeme karışsın aklım fikrime. Öyle bir gel ki bana nefes nefese.
Ey Sevgili! Aşkına kanmaya muhtaç olan bir yürek bekler seni, yıldızlı akşamlarda.
Annesinden dayak yediğinde yine de anne diye ağlamaktır aşk ey sevgili.
Biliyor musun sevgili? En tatlı sakarlığın gözlerime takılıp kalbime düşmendi.
Kendime gelemiyorum, sana gelsem olur mu?
Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim.
Yüreğini yasla bana sevgili, bir ömür birbirimize yük olalım.
Açık çay içerdi hep. Demli olunca bardağın karşısından beni göremediği için.
Sen yokken, birkaç defa daha sevdim seni. Helal et!
Aradığı zaman uyuyormuş gibi rol yaptıklarımız var. Bir de uyurken aradığında ‘uyumuyordum konuşabiliriz’ dediklerimiz.
Üşüdüysen söyle sevgilim, seni bir kat daha seveyim.
Sevgili olmak, dost olmaktır. Dert ortağı olmak, birlikte gülmek, birlikte ağlamaktır. Yani sevgili olmak, tek hayatı iki kişi yaşamaktır.
Öyle büyükmüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz.
Gitmekle gitmek olmazmış. Gönlün kalır, aklın kalır anıların kalır. Cemal Süreya
Sen benim tellerime hangi notayı isteyerek vuruyorsan, beni makamdan inliyorum sevgilim.
Özledim diyorsun mektubunda. Sadece kuru bir özledim mi yazdı yanık yüreğin.
Ey canımın sahibi Yar! Sen benimle olduktan sonra kaybettiklerimin ne önemi var. Mevlana
Dışarısı soğuk ve daha soğuk olacak. Ben ise soğuğun tam ortasında senin için yanan yüreğimle şarkılar söyleyeceğim bu güzel günün akşamında.
Bana kalbimdesin deme sevgili. Kalabalık yerlerde sıkıntı basıyor beni.
Ay ışığı gibi girdin yüreğime, hiç yabancı değilsin, kırk yıllık sevgilim gibi.
Dünyada iki renk gül olsun, biri kırmızı diğeri beyaz. Sen beni unutursan kırmızılar solsun, ben seni unutursam beyazlar kefenim olsun.
Zaman sen olmayınca geçmiyor, sen olunca da yetmiyor sevgili.
Dışarıya yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen. Ne yapıyorsunuz üçünüz burada.
Sen benim tellerime hangi noktayı isteyerek vuruyorsan, ben o makamdan inliyorum sevgilim.
Sen, hayalini kurup, sonunda bulduğum o hayallerimdeki adam değilsin. Sen karşıma çıkıp, bana aşkı hayal ettiren ilk sevgilisin.
İçimden bir şiir yazmak geldi, yazıyorum çünkü seviyorum, seviyorum çünkü hissediyorum, hissediyorum çünkü yaşıyorum, yaşıyorum çünkü seninleyim.
Ey yar seninle ölmeye geldim, yağmursan ıslanmaya, ateşsen yanmaya.
Birinin gözlerine bakmak, onun rüyalarına girmeyi göze almak demektir. Sevmeye kabiliyetin yoksa o gözlere bakmayacaksın.
Deli bir viraneyim sokaklarında, ömrümü adamışım ismine. Ya benim olacaksın, ya da ben kendimden vazgeçeceğim bu sonbahar akşamında.
Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak. Can Yücel
Mecnun’un aşkı benim aşkım yanında hiçbir şeydir. Aşkımın ateşi bugün volkanlarla güneş ile yarışır çünkü sana olan sevgim kadar sıcak bir şey bu kainatta yok.
